Macedonie, land van de zintuigen

Macedonie; land van de zintuigen. Een land van zon, geuren, kleuren en klanken. Wanneer je Macedonie voor de eerste keer ziet, vallen de bergen meteen op. Afhankelijk van het seizoen, zijn dit diep groene reuzen, met witte sneeuw topjes. En in de bossen in de bergen, schuilen veel verhalen; van de imkers, de honderden jaar oude stenen huizen, kleinschalige verbouwing van mais en paprikas, de beren, schaap herders met hun Sarpalininec - de reusachtige schaaphonden die hun beschermen.

Mensen houden hier van lekker eten. Overal zie je grote platte pannetjes gevuld met burek, een bladerdeeg met vlees of witte kaas vulling. En kazen zijn er genoeg voor de liefhebbers, want er wordt veel schapen en geitenkaas door gerechten gestrooid. Vrouwen besteden veel tijd aan het bereiden van Ajvar of Pinjur, uit paprikas of aubergine, heerlijk te combineren met brood en kaas als ontbijt, of als starter. Witte bonen met paprika is een smakkelijke tractatie voor de mond, simpel maar puur, gemaakt in een klei pannetje waaraan het zijn naam bedankt: tafce grafce – pannetje bonen. En in ‘vlees uit het dorp’ proef je de authentieke leven op het platteland.

Een van de meest waardevolle aspecten van Macedonie, is de gastvrijheid van de mensen. Het zit diep in hun aard om iedereen tijd te gunnen van hun dag. Het is dan ook heel normaal om bij een ‘korte’ afspraak, ook een bakje (turkse) koffie te drinken. Met een stukje zoet erbij voor de geluk. En ook al hebben mensen weinig, ze geven je wat ze hebben zonder twijfel. Macedoniers, een volk met een warme hart, nog niet aangetast door de tijdvretende machine van capitalisme, waaruit het woord ‘haast’ is geboren. En toch zijn er ook gezellige lokale kroegjes voor de lange avonden, de met westerse muziek schuddende discotheken voor de jongeren.

Macedonie, een land vol traditie en cultuur, geschiedenis om elke hoek. Waar eten, dansen en gezelliheid een deel uitmaken van het goede leven. Waar cyrillische schrift is geboren en nu over de borden en huizen heen vallen als puzzel stukjes. Met honderden kerken van byzantijnse architectuur en waar revolutionaire frescos worden geschuild, met meer emotie, uitdrukking en dimensie dan was gekend in die tijd. En voor de zon-aanbidders, een bergmeer van 30 km lang en tot 300 m diep om in af te koelen of op te dobberen met een waterfiets - smullend van de rust en de ruimte, dromen over de vele wilde bloemen die de bergen versieren. Kom mee - droom mee en leef mee - in ‘magisch’, ‘tijdloos’ Macedonie.